UWWTD: Εκδόθηκε η Οδηγία για την επεξεργασία αστικών λυμάτων

Στις 12 Δεκεμβρίου εκδόθηκε η Οδηγία 2024/3019 για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων, γνωστή και ως UWWTD (Urban Waste Water Treatment Directive). Η Οδηγία θέτει σειρά προδιαγραφών στα κράτη-μέλη για την επεξεργασία λυμάτων και επεκτείνει τη Διευρυμένη ευθύνη παραγωγού (EPR) στις βιομηχανίες φαρμάκων και καλλυντικών, σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» για τη διαχείριση των μικρορύπων.

Ενδεικτικά σημεία και προδιαγραφές της Οδηγίας 2024/3019:

Προδιαγραφές για εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων

• Μέχρι το 2035, οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας αστικών λυμάτων θα πρέπει να αφαιρούν το βιοαποικοδομήσιμο οργανικό φορτίο από τα αστικά λύματα (δευτεροβάθμια επεξεργασία).
• Μέχρι το 2039, οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας αστικών λυμάτων θα πρέπει να αφαιρούν το άζωτο και φώσφορο από τα αστικά λύματα (τριτοβάθμια επεξεργασία)
• Μέχρι το 2045, οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας αστικών λυμάτων θα πρέπει να αφαιρούν μικρορύπους από τα αστικά λύματα (τεταρτοταγής επεξεργασία)

 

EPR & Βιομηχανία Φαρμάκων και Καλλυντικών

• Από 31 Δεκεμβρίου 2028, οι παραγωγοί φαρμάκων για ανθρώπινη χρήση και καλλυντικών προϊόντων θα υπέχουν διευρυμένη ευθύνη παραγωγού (extended producer responsibility – EPR).
• Οι επιχειρήσεις που υπέχουν διευρυμένη ευθύνη παραγωγού θα πρέπει να αναλάβουν τουλάχιστον το 80% του κόστους για την τεταρτοβάθμια επεξεργασία αστικών λυμάτων από τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας, μέσω ανάπτυξης και λειτουργίας ενός Συλλογικού Συστήματος Εναλλακτικής Διαχείρησης (ΣΣΕΔ).
• Οι επιχειρήσεις υποχρεούνται να υποβάλλουν ετησίως τις ποσότητες ουσιών που περιέχονται στα προϊόντα τους, πληροφορίες για την επικινδυνότητα των ουσιών και λίστα προϊόντων που πιθανώς να εξαιρούνται της υποχρέωσης.
• Από την υποχρέωση εξαιρούνται οι παραγωγοί προϊόντων που οι περιεχόμενες ουσίες δεν ξεπερνούν τον ένα τόνο ετησίως ή ότι οι περιεχόμενες ουσίες είναι βιοαποδομήσιμες ή δεν παράγουν μικρορύπους.

 

Μικρορύποι – Micropollutants

• Μικρορύποι (micropollutants) είναι ουσίες που συνήθως υπάρχουν στο υδάτινο περιβάλλον, στα αστικά λύματα και στην ιλύ και μπορεί να είναι επικίνδυνες για το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία, βάσει των κριτηρίων του Κανονισμού CLP.
• Συγκεκριμένα η Οδηγία ορίζει ότι οι σταθμοί επεξεργασίας αστικών λυμάτων θα πρέπει να απομακρύνουν τουλάχιστον το 80% των ουσιών που ρυπαίνουν τα ύδατα ακόμη και σε χαμηλές συγκεκντρώσεις, όπως αυτές ορίζονται στην Κατηγορία 1 και 2.
• Κατηγορία 1 (ουσίες των οποίων η επεξεργασία είναι πολύ εύκολη): αμισουλπρίδη (αριθ. CAS 71675-85-9), καρβαμαζεπίνη (αριθ. CAS 298-46-4), σιταλοπράμη (αριθ. CAS 59729-33-8), κλαριθρομυκίνη (αριθ. CAS 81103-11-9), δικλοφενάκη (αριθ. CAS 15307-86-5), υδροχλωροθειαζίδη (αριθ. CAS 58-93-5), μετοπρολόλη (αριθ. CAS 37350-58-6), βενλαφαξίνη (αριθ. CAS 93413-69-5)
• Κατηγορία 2 (ουσίες των οποίων η απομάκρυνση είναι εύκολη): βενζοτριαζόλιο (αριθ. CAS 95-14-7), κανδεσαρτάνη (αριθ. CAS 139481-59-7), ιρβεσαρτάνη (αριθ. CAS 138402-11-6), μείγμα 4-μεθυλοβενζοτριαζολίου (αριθ. CAS 29878-31-7) και 5-μεθυλοβενζοτριαζολίου (αριθ. CAS 136-85-6)

 

Ενεργειακές υποχρεώσεις για εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων

• Οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας αστικών λυμάτων που καλύπτουν τουλάχιστον 10.000 ισοδύναμου πληθυσμού θα πρέπει να είναι ενεργειακά ουδέτεροι μέχρι το 2045, με ενδιάμεσους στόχους.
• Οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας αστικών λυμάτων πρέπει να υφίστανται ενεργειακό έλεγχο ανά τετραετία και να προτείνονται βελτιωτικές ενέργειες, ξεκινώντας από 31 Δεκεμβρίου 2028 για τις εγκαταστάσεις που καλύπτουν πάνω από 100.000 ισοδύναμο πληθυσμό και από 31 Δεκεμβρίου 2032 για τις εγκαταστάσεις που καλύπτουν πάνω από 10.00 ισοδύναμο πληθυσμό.

Τα κράτη μέλη οφείλουν μέχρι τις 31 Ιουλίου 2027, να έχουν εναρμονίσει στο εθνικό δίκαιο την Οδηγία UWWTD.

Δείτε την Οδηγία (ΕΕ) 2024/3019 εδώ.

Η βιομηχανία βρίσκεται σε ένα διαρκώς εξελισσόμενο πλαίσιο μεταβαλλόμενων κανονιστικών προδιαγραφών προϊόντων και εγκαταστάσεων. Για να μείνετε μπροστά από τις εξελίξεις, επικοινωνήστε τώρα μαζί με έναν Environmental Compliance Expert μας.